سفر نامه قلعه پشتو از دیدگاه یک گردشگر
يكي از با ارزش ترين و جالب ترين آثار تاريخي بخش هوراند از شهرستان اهر قلعه پشتو يا پشتاب است كه بر بلندترين كوه بين روستاهاي پشتاب و كوجان قرار گرفته است . روستاي پشتاب در 12 كيلومتري غرب هوراند و 50 كيلومتري اهر واقع شده است. نرسیده به هوراند تابلویی کنار جاده وجود داره که مسیر قلعه رو نشون میده که یه راه کوهستانی خاکی در سمت راست جاده اصلیه. قلعه از هر چهار طرف توسط پرتگاههایی احاطه شده و تنها راه ورودي به قلعه معبري است از سمت شمال با 220 پله سنگي.
مسیر دسترسی
خیلی وقت بود قصد داشتم برم اینجا ولی فرصتش پیش نمیومد تا اینکه جمعه 26 مرداد فرصتی دست داد که برم این قلعه رو هم از نزدیک ببینم. هیچکدوم از دوستان منو دراین برنامه همراهی نکردن فقط شانس آوردم دوست خوبم آقای باباپور مسئولیت این برنامه رو بعهده گرفته بود و در نتیجه خیلی هم تنها نموندم و باتفاق ایشون به این قلعه سنگی صعود کردیم.
صخره های قلعه
ساعت حرکتمون از تبریز 6:30 صبح بود که بطرف اهر راه افتادیم ساعت 7:45 تا 8:30 برای صرف صبحانه در پارک اهر توقف کردیم. ساعت حدود 10 بود که به روستای پشتاب در پای کوه رسیدیم. همونجا توقف کردیم و بعد از بررسی کوله ها مسیر صعود رو در پیش گرفتیم تااینکه به صخره های قلعه برسیم. از اونجایی که هرچهار طرف قلعه توسط پرتکاه احاطه شده صعود به قلعه فقط از یه معبر کم عرض امکانپذیره و از سایر نقاط ، صعود به اون بدون استفاده از تجهیزات سنگنوردی امکانپذیر نیست. برای رسیدن به اون معبرهم باید صخره های قلعه رو دور بزنیم تا در ضلع شمالی آن به یه نردبان فلزی که توسط کوهنوردان استان تعبیه و نصب شده برسیم. بدون این نردبان، افرادی که آشنایی کافی با سنگ نوردی ندارن مثل من ، راحت نمی تونن اون قسمت رو صعود کنن.
نردبان فلزی که به همت کوهنوردان استان نصب شده
بعد از بالا رفتن از نردبان وارد معبر بسیار کم عرضی میشیم که باید چسبیده به سنک اون قسمت رو رد کنیم. در بخشی از این مسیر سیم بوکسلی روی سنگها نصب شده که بعنوان طناب ثابت بکار میره. بخشی از مسیر رو هم آقای باباپور طناب کشی کردن و با کمک اون طناب وسیم بوکسل از اون معبر رد شدیم و به پله های سنگی قلعه رسیدیم.
معبر باریک قبل از پله ها
پله ها کاملا داخل سنگ کنده شده و یه نرده سنگی هم براش در نظر گرفتن
در طول مسیر هم باز به جاهایی می رسیدیم که یا مجبور بودیم دست به سنگ بشیم و خودمون رو بکشیم بالا و یا بصورت چسبیده به سنگ و با احتیاط رد بشیم. کلا مسیر قلعه کاملا صعب العبوره و صعود به اون برای افراد مبتدی خطرناکه. خلاصه بعد از حدود2 ساعت کوهنوردی و دست و پنجه نرم کردن با سنگها و صخره های بزرگ به بالای قلعه رسیدیم که چیزی ازش باقی نمونده بود. تنها آثار باقی مانده از قلعه، همون پله های سنگی بعلاوه تعدادی حفره های کوچک و بزرگ در بالای قلعه است که گویا برای روشن کردن آتش و علامت دادن بکار می رفته. تا جایی که مشهود بود این قلعه بیشتر یه قلعه دیده بانی بوده تا مسکونی.
بهر حال منطقه قشنگی بود و به دیدنش و همینطور زحمتش میارزید. بعد از 15 دقیقه بطرف پایین حرکت کردیم و حدود ساعت 13:30 به روستا و پای ماشین رسیدیم. قرار شد تا ساعت 17 همونجا بمونیم. در نتیجه فرصت کافی برای نهار و چایی و استراحت داشتیم. ساعت 17 سوار ماشین شدیم و حرکت کردیم. ساعت 20:30 هم در تبریز بودیم.
